|
ســـاده ی ســـاده..
از دســت میـــرونــد ..
همـــه ی آن چــیزها کــه..
سخــت سخــت به دست آمدنـــد ...
|
نگاهت را می دوزی به دوردست.
همانطور که خیره شده ای سعی میکنی چند لحظه ای فارغ از افکار مغشوشی باشی که هر وقت دلشان می خواهد، به خودشان جرئت می دهند وارد مغز نازنینت شوند.
چشم هایت را می بندی.
با عمیق ترین نفسی که می توانی بکشی،به ریه هایت زندگی دوباره می بخشی.
بعد زیر لب زمزمه می کنی:
آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست،هر کجا هست خدایا،سلامت دارش..
پ.ن:دیگر رنگ ها هم،رنگ باخته اند....
پ.ن2:ماه رمضون همگی مباااارک،التماس دعا.
