تو بين منتظران هم عزيز من ، چه غريبي عجيب تر ، که چه آسان نبودنت شده عادت چه بيخيال نشستيم ، نه کوششي نه وفايي
فقط نشسته و گفتيم ؛ خدا کند که بيايي