واي ي ي ي ي آدم وقتي يه جا ميره که کلي توش خاطره داره فقط چندين ساعت زل مي زنه به در و ديوار ... اصلا به حال خودش نيست ... گاهي لبخند مي زنه گاهي اخم مي کنه و گاهي هم اشک تو چشاش جمع ميشه ... بدون اينکه هيچي بگه چون همه ي اون روزها مياد جلوي چشمت ولي اگه تو اون لحظه يکي آدم رو ببينه شديدا اين فکر به ذهنش ميرسه که طرف ديووووووونه شده ... و اين خيلي بده ... برا من اگه پيش بياد احساس مي کنم به احساسم توهين شده ...