مکن لیلی پریشان روی مجنون را!
مبر شیرین نگاه پر فروغت را ز فرهاد!
مکن مجنون خودت را دیوانه تر از آنچه هستی...
مکن فرهاد،دل را اینچنین آشفته و محزون.!
پ.ن:مرو لیلی.مرو جان مجنون.
مرو شیرین.جان فرهادت نرو ...
پ.ن2:فی البداهه آمد،قصد و غرضی دخیلش نشد!
پ.ن3:التماس دعا.