|
ســـاده ی ســـاده..
از دســت میـــرونــد ..
همـــه ی آن چــیزها کــه..
سخــت سخــت به دست آمدنـــد ...
|
می اید از ره...
مردی سواره..
بر مرکب عشق..
چون ماه پاره..
او که یگانه در عالمین است...
برق نگاهش همچون حسین است...
عمامه بر سر..همچون پیمبر...
در بازوانش...نیروی حیدر...
می اید از ره...بوی گل یاس...
در چشم و ابرو..مانند عباس...
مهـــدی می آید...هر روز وهرشب...
با گریه گوید...سالار زینب....
سالار زینب...
سالار زینب...
من عاشق این شعرم...اگه شنده باشین...
ما داریم میریم مشهد...حلال کنید...
ولی یادتون نره نظر بدینا!
التماس دعا.
